μια σειρά προσώπων.

ο κύριος σταυρόπουλος, στο σπίτι του, μας έχει τραπέζι, με βάζει με το στανιό στην κουζίνα με τη γυναίκα του να φτιάχνω τοστάκια, με τα πολλά κάτι κάνω, κι ο σταυρόπουλος λέει: ‘επιτέλους, άντε, όχι όλο ιντελιγκέτσια και ιδέα’…

η κυρία γιαννοπούλου, χτυπάει το παράθυρο, στη νάαμσεστράατ στη λουβαίν: ‘κυρία αφροδίτη, έχει έρθει ο καθηγητής μοσέ σπίτι μας και την αναζήτησε, θα αφήσετε την ελενίτσα να έρθει;

αυτά από το γυμνάσιο…

πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μοσέ γίνεται καθηγητής μου, γιατί αποφασίζω να πάρω ως ένα μάθημα επιλογής το μάθημα της ‘βυζαντινής λογοτεχνίας’, που διδάσκει ο επιβλητικός, περίεργος, φιλέλληνας, πανέξυπνος, κρυψίνους και ακέραιος καθηγητής μοσέ, που τον θαύμαζα στο σπίτι των ‘γιαννοπουλαίων’. (βλέπετε σταυρόπουλοι και γιαννόπουλοι ήταν δυο σπιτικά που με θάμπωναν το ίδιο, όντας εγώ στο γυμνάσιο εκεί στη λουβαίν, παραπεταμένο ούφο).

μπήκα λοιπόν στο μάθημα του κυρίου μοσέ. πατρολογία γκρέκα τόμος τάδε, κολόνα τάδε, σε φωτοαντίγραφο. μια μαγική αρχή, μια γητειά, ένα βέλος με βάλσαμο στη ζωή των 19 χρόνων μου:

ΕΙΡΉΝΗ, ΤΟ ΓΛΥΚΎ ΠΡΆΓΜΑ ΚΑΙ ΌΝΟΜΑ…ειρήνη… ειρήνη…

το τραγουδιστό κείμενο μου καρφώθηκε στην καρδιά. αν ήμουν τώρα σε εκκλησία, θα άκουγα τον εσπερινό για τη γιορτή του.

μια ζωή μοναχική, ευαίσθητη.εγώ να γράψω για τη ζωή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου;

τον αγάπησα, κι έλεγα ότι θα έκανα το διδακτορικό μου πάνω στα κείμενά του. άλλωστε ο μοσέ ήταν Ο ειδικός ανά τον κόσμο, άλλοτε θα τα πούμε γι’ αυτό, έστω κι αν τα ‘χω ξαναγράψει, μ’ αρέσει να ξαναγράφω και να ξαναγράφω αυτά. τελικά το γύρισα στα αραβικά, κι έκανα το διδακτορικό μου εκεί.

μου περνούσε από το μυαλό πώς θα το βλέπει αυτό ο άγιος Γρηγόριος, ότι έλεγα κάποτε ότι θα έκανα διδακτορικο στα βυζαντινά γι’ αυτόν, και στράφηκα στα αραβικά, σε άλλα πράματα…

ε λοιπόν, σε κάποια φάση, κι ενώ η καριέρα μου φαινόταν να προχωρά αλλού, ένα συμβόλαιό μου έληγε. τότε με βλέπει στη βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών ένας καθηγητής που δεν ήταν ποτέ δικός μου καθηγητής, ο Ζακ Γράντ’Ενρύ.

‘θέλετε να δουλέψετε για μένα;’ ρωτά. -ναι, λέω εγώ, τι να κάνω; – αντιπαραβολή αραβικών κωδίκων’. -όχι, του λέω. -γιατί; μου λέει συγχυσμένος αυτός. -γιατί δεν ειμαι ικανή, του λέω, δεν έχω κάνει αραβική παλαιογραφία’. -και γιατί δεν μπορείτε, πού το ξέρετε; απαντάει. -ε, του λέω τότε εγώ. αν θέλετε, δώστε μου μερικά χειρόγραφα να δουλέψω σήμερα το βράδυ, κι αύριο πρωί θα σας φέρω το αποτέλεσμα. αν σας κάνει, τότε, αναλαμβάνω.

ε, καταλάβατε τώρα; τα χειρόγραφα, που δεν γνώριζα, ήταν κείμενα του αγίου Γρηγορίου στα αραβικά!!!

να λοιπόν, ήταν σαν να μου έλεγε ο άγιος Γρηγόριος: ‘με άφησες εσύ, μα δε σε αφήνω εγώ…’ . κι έτσι δούλεψα για ένα χρόνο για τον άγιο Γρηγόριο στα αραβιά.

πέρασαν χρόνια, τέλειωσα διδακτορικό, γύρισα στην πατρίδα μου, και εντελώς εξαιρετικά αποφάσισα να πάω στην κωνσταντινούπολητο 2000  για να συναντήσω σε ένα συνέδριο ποίησης τον αγαπημένο μου άραβα ποιητή Άδωνη. ναι, αστείο… η σημαδιακή αυτή συνάντηση ξέρετε πότε έγινε; ανήμερα του αγίου Γρηγορίου…

μεγάλη γιορτή αύριο.